Dit is iets wat ik de laatste tijd zo vaak zie in mijn praktijk. Mensen die bij me komen met de vraag hoe ze meer energie krijgen, hoe ze zich weer de oude voelen. En heel vaak komen we uit op een ander, dieper probleem: de angst voor de stilte.
Natuurlijk is voeding cruciaal. De juiste brandstof is de basis. Maar wat ik net zo vaak zie, is de constante behoefte om ‘aan’ te staan. Altijd die telefoon bij de hand, altijd een podcast, een luisterboek, of een geleide meditatie om te ontspanning. We vullen elk vrij moment op. De gedachte om gewoon eens te zitten, de vogels te horen fluiten en niets te doen, voelt ongemakkelijk. Onproductief, bijna.
Dit is de FOMO in optima forma. De angst om iets te missen. Zelfs als het om ontspanning gaat. We vervangen de ene prikkel door de andere. Maar je kunt niet van een overprikkeld zenuwstelsel overschakelen naar rust door het alleen maar een andere vorm van input te geven. De basis is en blijft dezelfde: je brein is aan het werk en krijgt geen kans om te herstellen.
Echte rust is niet het vervangen van de ene bezigheid door de andere. Echte rust is de leegte omarmen.
- Het is de wandeling zonder oortjes, waarbij je echt de wereld om je heen waarneemt.
- Het is een kop thee drinken in de zon, zonder door een tijdschrift te bladeren.
- Het is genieten van een warm bad, zonder Netflix.
- Het is gewoon even zijn. Zonder oordeel.
Je lichaam heeft de juiste voeding nodig. En je geest heeft echte rust nodig. Wees niet bang om je te vervelen. In die momenten van stilte, in dat niets doen, wordt je lichaam en je geest opgeladen. Het is de meest productieve vorm van herstel die er is.
Herken je dit bij jezelf? Wat is jouw grootste uitdaging: de stilte opzoeken of juist accepteren dat je die nodig hebt?
Liefs,
Marieke
Reactie plaatsen
Reacties